Εκτυπωτής : Το μηχάνημα του διαόλου
Ο εκτυπωτής είναι ένα προϊόν που αναπτύχθηκε από φαρμακευτικούς κολοσσούς για να αυξήσουν τις πωλήσεις τους στα ηρεμιστικά.
Εάν δεν υπήρχε εκτυπωτής, θα ήμασταν σίγουρα μια κοινωνία σαν αυτές που δείχνουν στις μπροσούρες των Ιεχωβάδων. Μια ευτυχισμένη χαμογελαστή οικογένεια, μαμά-μπαμπάς-παιδάκια, που κυλιέται αμέριμνο στο γρασίδι και κάνει αγκαλιές με λιοντάρια, ζέβρες και άλλα ζώα της κιβωτού.
Καμία θρησκεία ή άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μας οπλίσει με την απαραίτητη υπομονή προκειμένου να εκτυπώσουμε μια ασπρόμαυρη γ@μωσελίδα Α4. Ποιος; Ο Γκάντι; Ναι, όντως ήταν ένας ειρηνικός και φιλήσυχος άνθρωπος. Αφού δεν χρειάστηκε να εκτυπώσει ποτέ, λογικό!
Ακόμα και μεγάλη εταιρεία που έγινε γνωστή από εκτυπωτές, τα αρχικά της μάλλον σημαίνουν High Pressure, λόγω της υψηλής αρτηριακής πίεσης που παρατηρείται στους χρήστες αυτών των σατανιασμένων μηχανημάτων.
Αρχικά, τι πράγμα είναι αυτό με τις τιμές; Πας και αγοράζεις το μηχάνημα σε μια λογική τιμή και ύστερα για να πληρώσεις τα μελάνια οι αναζητήσεις σου είναι του στυλ “πως να πουλήσεις το νεφρό σου tutorial”. Στέλνετε δύτες να αρμέξουν εξωτικές σουπιές του Ειρηνικού για να πάρετε το μελάνι και βαράτε τις τιμές στα αυτιά;
Πραγματικά, αυτή η οικονομική σχέση εκτυπωτή-μελανιών δεν διαφέρει σε τίποτα από τα ναρκωτικά. Πρώτα σου πουλάει φτηνά τον εκτυπωτή για να σε βάλει στο τρυπάκι και ύστερα αντίο – είσαι πλέον καταδικασμένος να ζητάς λεφτά δεξιά και αριστερά, από φίλους και γνωστούς, για να αγοράζεις τις μελανο-δόσεις σου.
Σαν να βλέπω μπροστά μου την δραματική σκηνή με την ανήσυχη μάνα να ρωτά απεγνωσμένη:
“Αγόρι μου, που γυρνούσες τέτοια ώρα; Πάλι μελάνια αγόραζες;;”
(Πάντως εάν κάτσει το τζόκερ, δεν θα πάρουμε μελάνια. Έχουμε πει τι θα αγοράσουμε)
Ματζέντα
Το χειρότερο όμως που μπορεί να σε βρει είναι άλλο. Να σου τελειώσει το έγχρωμο μελάνι και να θες να βγάλεις ασπρόμαυρη σελίδα. Τίποτα, καπούτ, νάδα!
Βρε παιδάκι μου, δεν θέλω χρώμα στην σελίδα, άσπρη και μαύρη θέλω να είναι, γιατί δεν με αφήνεις;
Σαν να έρχεται ο κυρ-Μανώλης ο μπογιατζής, του λες να βάψει τον τοίχο ένα χαρούμενο γκρίζο και σου λέει: “Εεε, δεν μπορώ, χρειάζομαι ματζέντα”.
Η μόνη εξαίρεση ο παλιός εκτυπωτής με την ακίδα! Μπορεί να έβγαζε μόνο ασπρόμαυρες, αλλά δεν χρειαζόταν κάθε δύο λεπτά αναλώσιμα. Και αυτός ο ήχος. Ω! Τι γλυκιά μελωδία στα αυτιά! Σαν να κατέβηκε χορωδία αγγέλων στη γη να παίξει το γλυκό τραγούδι της με μαγεμένες άρπες!
Εντάξει, όχι έτσι ακριβώς, αλλά τουλάχιστον δεν ήθελες καταναλωτικό δάνειο για να βγάλεις 2 φωτοτυπίες.
Κατά τ’ άλλα όμως, είχε δίκιο ο φιλόσοφος που έγραψε το εξής:
Rage Against The Machine never specified what type of machine they were furious with, but I reckon it was probably a printer.