Τα καλύτερα intros ’90s σειρών επιστημονικής (και όχι μόνο) φαντασίας

90-seires-epistimoniks-fantasias-cover

Φίλε αναγνώστη: Το άρθρο αυτό είναι μια μικρή συνέχεια του αρχικού άρθρου με τις εισαγωγές από τις σειρές δράσεως των 90s. Εδώ θα αναπολήσουμε παρέα εκείνες τις σειρές επιστημονικής (και όχι μόνο) φαντασίας της δεκαετίας του ’90 που μας έκαναν να τρομάξουμε, να αναρωτηθούμε και φυσικά να κολλήσουμε μαζί τους. Κοινό τους χαρακτηριστικό; Οι τρομερές εισαγωγές. Α! Μια μικρή σημείωση: οι σειρές γυρίστηκαν μεταξύ 1990-1999, αλλά στην Ελλάδα πιθανώς προβλήθηκαν αρκετά αργότερα.

1) X-Files

Δε ξέρω αν υπήρξε πιο επιδραστική σειρά επιστημονικής φαντασίας στα χρόνια αυτά. Η εξιστόρηση των περιπετειών δυο πρακτόρων του FBI που ερευνούσαν τα μεταφυσικά φαινόμενα ήταν κάτι που ο κόσμος δεν είχε ξαναδεί (τουλάχιστον σε σειρά), εξ’ ου και η τεράστια επιτυχία. Αυτό που έκανε το σενάριο πιο “ιντριγκαδόρικο” ήταν πως σε όλο αυτό το σκηνικό, είχε προστεθεί και το συστατικό της συγκάλυψης από την αμερικανική κυβέρνηση. Αν και το θέμα εξωγήινοι πλέον δεν αποτελεί ταμπού καθώς συχνά-πυκνά υπάρχουν επίσημες αναφορές από κρατικά όργανα των ΗΠΑ, τα χρόνια εκείνα θεωρούταν απαγορευτικό να συζητά κάποιος τέτοια ζητήματα και προφανώς του κολλούσαν τη ταμπέλα του γραφικού, στην καλύτερη περίπτωση. Εκτός βέβαια από τα UFO, η σειρά ήταν μια ανοικτή κριτική στις πρακτικές της αμερικανικής κυβέρνησης, θίγοντας ζητήματα όπως το agent orange του Βιετνάμ, την διαφθορά κ.α. Στο θέμα μας τώρα, τα X-Files ξεκίνησαν να προβάλλονται το 1993 στις ΗΠΑ και κάποιους μήνες αργότερα και στην Βρετανία.

Στην Ελλάδα μας ήρθε αρκετά χρόνια αργότερα, αρχικά νομίζω από το Σταρ και ύστερα στον ΑΝΤ1 (ή ανάποδα). Η πλάκα είναι ότι ο ΑΝΤ1 το έβαζε κάποια εποχή τα μεσάνυχτα με κίτρινο τρίγωνο ως σήμα καταλληλόλητας (“Απαραίτητη η γονική συναίνεση”) και 2-3 χρόνια αργότερα στη μεσημεριανή ζώνη του σαββατοκύριακου με μπλε κύκλο! (“Επιθυμητή η γονική συναίνεση”) Μου έχει μείνει χαρακτηριστικά ένα επεισόδιο που έχει παγιδευτεί ο Mulder σε ένα εγκαταλειμμένο βαγόνι τραίνου με κάτι κρανία εξωγήινων και αυτό έπαιζε στη 1 το μεσημέρι στον ΑΝΤ1!

Η εισαγωγή είναι γραμμένη από τον Mark Snow με τον αστικό μύθο να αναφέρει πως τη συνέθεσε κατά λάθος γέρνοντας πάνω στο synthesiser. Αργότερα διασκευάστηκε από τον Άγγλο Mike Oldfield, ο οποίος είχε δηλώσει πως μοιραζόταν την ίδια αγάπη με τη σειρά, ως προς την εξερεύνηση του ανεξήγητου. Όσοι από εμάς ζούσαμε τα χρόνια αυτά, θυμόμαστε σίγουρα ένα κινητό να έχει ήχο κλήσης, σε μορφή midi, το συγκεκριμένο intro.

Σημείωση: Στην αρχή ανέφερα τη λέξη επιδραστική. Όχι τυχαία. Είχε πέσει στα μάτια μου μια έρευνα η οποία έλεγε πως το 1994 είχε καταγραφεί ρεκόρ αναφορών στη RAF για “ανεξήγητα” φώτα στον ουρανό. Στα συμπεράσματα της έρευνας αναφερόταν η ερμηνεία πως ο κόσμος της Βρετανίας είχε επηρεαστεί από την προβολή της σειράς…

2) Highlander

Κατά την άποψή μου είναι μια από τις πιο καλτ σειρές της δεκαετίας, κυρίως για τα ειδικά εφέ. Τo σενάριο πραγματεύεται τη ζωή του Duncan McLeod ή αλλιώς Highlander, ενός Σκοτσέζου απόγονου της ομώνυμης φατρίας που έχει αποκτήσει αθανασία. Στις περιπέτειες του καλείται να πολεμήσει και να σκοτώσει άλλους αθάνατους, οι οποίοι ψοφολογούν όταν τους αποκεφαλίσει. Όταν το έκανε, έπαιρνε τις δυνάμεις τους και τις γνώσεις τους, απεικονιζόμενο με κάτι παραμορφώσεις και κεραυνούς, χάρμα οφθαλμών για όλους εμάς που λατρεύουμε τα καλτ εφέ που δημιουργούσε η παλαιότερη τεχνολογία.

Η σειρά ξεκίνησε να γυρίζεται το 1992 και στην Ελλάδα μας ήρθε, από ποιο άλλο κανάλι; Το Σταρ φυσικά, το οποίο την προέβαλλε τα απογεύματα του Σαββατοκύριακου, κατά τις 6 ή 7, πριν το βραδινό δελτίο ειδήσεων. To intro θυμίζει έντονα το Renegade, αλλά σε νυχτερινή και μπλε απόχρωση: ο γυμνόστηθος πρωταγωνιστής προπονείται στο ξύλο και τα όπλα, ενώ ταυτοχρόνως σαλιαρίζει, καθαρίζει κακούς ή τρέχει άσκοπα φορώντας καμπαρντίνα και περιπλανιέται στην άγρια φύση. Στον ελεύθερό του χρόνο ζει τη ζωή του Playboy. Βεβαίως δε θα μπορούσε να λείψει από το όλο σκηνικό και ο βαρύτονος αφηγητής. Η μουσικάρα που παίζει από πίσω είναι το τραγούδι Princes of the Universe των Queen.

Σε μια σκηνή, ο Highlander καταφέρνει να σταματήσει μια ματσολιά σπαθιού με τα χέρια σε θέση προσευχής. Πόσες μα πόσες φορές προσπάθησα να το μιμηθώ με τους φίλους και πόσες φορές έφαγα το πλαστικό σπαθί στο κεφάλι…

3) Οι περιπέτειες της Σιντνει Φοξ

Αν ο Highlander είναι το αντίστοιχο του Renegade, εδώ σίγουρα μιλάμε για το αντίστοιχο του V.I.P. αλλά σε ποιοτικότερη έκδοση. Ο τίτλος είναι απόδοση του Relic hunter που μου θυμίζει λίγο μετάφραση τύπου “οι ατσίδες με τα μπλε – Blues brothers”. Η Lara Cr Sydney Fox είναι μια αρχαιολόγος ακαδημαϊκού επιπέδου που ταξιδεύει τον κόσμο για να συλλέξει αρχαία κειμήλια. Στο διάβα της, τις παίζει με βαμπίρ, δικάζει τυμβωρύχους και ξεφεύγει από λάκκους με φίδια. Πέρα από την πλάκα, οι σεναριογράφοι είχαν δηλώσει ότι το Tomb Raider ήταν η πηγή έμπνευσής τους για αυτήν τη σειρά περιπέτειας/επιστημονικής φαντασίας, η οποία ξεκίνησε το 1999. Στα μέρη μας το θυμάμαι να προβάλλεται από το Άλτερ κάτι μεσημέρια σαββατοκύριακου, αλλά δε μπορεί, κάπου θα είναι και το Σταρ χωμένο! Το intro μου έχει μείνει φυσικά για την Tia Carrere, αλλά και για τη συμπαθέστατη μουσική αλά μεσαιωνική γιορτή με τοξοβολίες.

4) Οι μάγισσες

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό. Κάθε φορά που ακούω το τραγούδι της εισαγωγής, ιδίως όταν μπαίνει το ρεφρέν “I am human and I need to be loved…” σκέφτομαι ότι αυτός είναι ο ορισμός της νοσταλγίας. Για την ιστορία, ο τίτλος του είναι How soon is now και το τραγουδούν οι Smiths.

Όσο για τη σειρά, ο επίσημος τίτλος της ήταν The charmed. Τρεις νεαρές κοπέλες μαθαίνουν ότι είναι μάγισσες και προσπαθούν να γλυτώσουν τον κόσμο από διάφορα δαιμόνια. Πολύ ωραία και καλογυρισμένη, αν σκεφτεί κανείς και τα αξιοπρεπέστατα εφέ που ήταν απαραίτητα σε τέτοιο είδος. Προς το τέλος τα είχε χαλάσει λίγο, καθώς οι μάγισσες με το μόνο που δεν είχαν παίξει ξύλο, ήταν με κάποιο διαγαλαξιακό πλάσμα, αλλά εντάξει, είναι αναμενόμενο τα σενάρια να κάνουν κοιλιά μετά από τη 3η-4η σεζόν. Και αυτή προβλήθηκε από το Σταρ. Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως θα έπρεπε να μετονομάσω τον τίτλο σε “πέντε σειρές επιστημονικής φαντασίας που έφερε το Σταρ στην Ελλάδα” ;

Δε ξέρω για εσάς, αλλά η αγαπημένη μου ήταν η Alyssa Milano.

5) Stargate

Συμπαθέστατη σειρά επιστημονικής φαντασίας που δημιουργήθηκε μετά την επιτυχία της ομώνυμης ταινίας. Για την ακρίβεια, είδα πως η πλήρης ονομασία της ήταν Stargate SG-1 για να διαχωριστεί από τη ταινία. Το σενάριο πραγματεύεται τις ιστορίες μιας επίλεκτης στρατιωτικής ομάδας που εξερευνούν διάφορες γωνιές του σύμπαντος, ύστερα από την ανακάλυψη σκουληκότρυπων (Stargates). Στις αποστολές τους μάχονται ενάντια σε διάφορες φυλές εξωγήινων κλπ. Η εισαγωγή μου έχει μείνει – όχι για τις μουσικές ( ε Σίντνευ; ) – αλλά για τα εφέ. Πραγματικά, μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση την εποχή εκείνη και ήταν ο λόγος που με έκανε να παρακολουθήσω, έστω και αποσπασματικά, την σειρά. Εντάξει, την δεδομένη στιγμή μπορούμε να δημιουργήσουμε καλύτερα ακόμα και με έναν συμβατικό υπολογιστή, αλλά αν αναλογιστούμε ότι δημιουργήθηκαν 30 χρόνια πριν, σίγουρα τα αποτελέσματα ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, αρκετά καλά. Εξάλλου, σχεδόν όλα τα βραβεία που είχε λάβει ήταν για τα εν λόγω εφέ.