Εκπομπές μαγειρικής: η Λερναία Ύδρα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες

Στα ένδοξα 90’s η κουζίνα στην τηλεόραση δεν ήταν εκπομπή αλλά «ένθετο μέρος» του πρωινού προγράμματος. Εκεί η Βέφα Αλεξιάδου μας έλεγε το γνωστό και καλτ πια «Φίλες και φίλοι, σήμερα θα φτιάξουμε…». Στη συνέχεια έκανε την εμφάνισή του ο πιο στρουμπουλός κι ευχάριστος μάγειρας στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Όλοι ξέρουμε πως μιλάω για τον Μαμαλάκη. Τον άνθρωπο που και μόνο από την εμφάνιση μπορούσε να σε πείσει πως μαγειρεύει καλά. Δηλαδή κοίτα τον! Ξέρει να τρώει, δεν θα ξέρει να μαγειρεύει;

Αυτός ο μικρός, στρογγυλός κι αφράτος θεός της κουζίνας έκανε και την πρώτη εκπομπή μαγειρικής. Ήταν κάτι σαν την τελευταία εκπομπή του Πετρετζίκη (θα φτάσουμε και σ’ αυτόν) που έμοιαζε με τηλεπαιχνίδι. Δυο ομάδες η Ντομάτα και η Πιπεριά μαγείρευαν ένα γεύμα εντός ενός τετάρτου με σκοπό την νίκη. Ωστόσο, ο αξιαγάπητος μάγειρας δεν σταμάτησε εκεί, συνέχισε με την εκπομπή «Μπουκιά και Συχώριο» η οποία τον ταξίδεψε εντός κι εκτός συνόρων και του επέφερε διάκριση διεθνώς.

Ας μην κάνουμε όμως άλλη «ιστορική» αναδρομή κι ας έρθουμε στο σήμερα. Σήμερα, δεσπόζουν στην ελληνική τηλεόραση άπειρες εκπομπές μαγειρικής. Κάποιες είναι στεγνά εκπομπές μαγειρικής, άλλες φλερτάρουν με το reality (βλέπε «Love Bites» & «Κάτι Ψήνεται») κι άλλες με το talent show όπως το «Master Chef» ή το «Top Chef». Εμείς όμως δεν θα κρίνουμε την μαγειρική. Εμείς είμαστε εδώ για να κρίνουμε λίγο το τηλεοπτικό αποτέλεσμα και λίγο τις ίδιες τις φιγούρες που μπαίνουν στα σπίτια μας μέσα από την τηλεόρασή μας.

Θα ξεκινήσω με την πιο πρόσφατη προσθήκη στο τηλεοπτικό προσκήνιο, τον Βαγγέλη Δρίσκα. Παρότι στρουμπουλός, την γλύκα του Μαμαλάκη δεν την έχει -για να λέμε και αλήθειες. Επίσης, δεν πρέπει να έχει αντίληψη της οικονομίας, του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι ή έστω ότι απευθύνεται στον μέσο Έλληνα… Πρέπει να του διαφεύγουν αυτές οι… τόσες δα λεπτομέρειες του καημένου, αλλιώς δεν θα θεωρούσε δεδομένο πως στο μέσο ελληνικό σπίτι είναι διαθέσιμα 3 ειδών μανιτάρια, σολομός ή νιόκι μήτε θα σου έλεγε να αγοράσεις το βαζάκι Δρίσκας με -κάτσε καλά τώρα!- νιφάδες από ανθό αλατιού με λεμονάτο άρωμα και όλα τα ομώνυμα προϊόντα του. Το ότι το αλάτι έχει ανθό κι ο τύπος το έκανε νιφάδες και το έβαλε στο βαζάκι εμένα με ξεπερνά το λιγότερο! Ειλικρινά, μπορεί να είναι εξαίρετος σεφ, μπορεί να είναι και υπέροχος άνθρωπος αλλά μια σκέψη περνάει αν τύχει να πέσω πάνω στην εκπομπή του: «Τώρα μου κάνει πλάκα ο τύπος, έτσι;»

Θα συνεχίσω με την Ψυχούλη. Εντάξει, μπορεί να μην είναι αυτό που έχεις στο μυαλό σου ως παρουσιάστρια (ποιος νοιάζεται για αυτό όμως σε μια εκπομπή μαγειρικής;) και μπορεί η διάπλασή της να μην σε πείθει πως ξέρει να τρώει -μεταξύ μας, τον πρώτο καιρό αναρωτιόμουν αν τρώει ή μόνο δοκιμάζει- αλλά έχει φάει (κυριολεκτικά) 15 χρόνια ως κριτικός γεύσης, κάτι θα ξέρει, δεν μπορεί! Κι αν δεν ξέρει να μαγειρεύει (που το αποκλείω) ξέρει ποιος μπορεί να φτιάξει κάτι νόστιμο κι εύκολο και τον φέρνει να μας δείξει. Καλή φάση.

Ας πιάσουμε και κάτι λίγο πιο φρέσκο. Πάμε στον φίλο μας τον Πετρετζίκη που μπορεί να ήταν ο πρώτος masterchef αλλά δεν έμεινε εκεί. Θες γιατί συναγωνίζεται στα τατουάζ τον Σκαρμούτσο, θες γιατί όλες ψάχνουν έναν ψηλό, μελαχρινό με πράσινα μάτια, θες γιατί το παιδί όντως έχει ταλέντο, πάντως μια φορά τις εκπομπούλες του τις έκανε και με το παραπάνω! Εύκολες συνταγές, απλές και προσιτές. Να τα βλέπουν αυτά κάποιοι, ναι, κύριε Δρίσκα;

Σκαρμούτσος. Μιας που τον αναφέραμε και πιο πάνω. Ο τύπος πρέπει να είναι καμβάς του κάθε tattoo artist. Μπορεί να μαγειρεύει τέλεια, μπορεί να είναι ευφυέστατος αλλά, που να πάρει η οργή, όποτε τον βλέπω έχω ένα βασικό πρόβλημα. Αν δεν αναρωτιέμαι πόσα τατουάζ μπορεί να έχει, με αποτέλεσμα να αρχίσω να μετράω όσα τουλάχιστον βλέπω, τον ακούω και το αυτί μου κολλάει στο ψεύδισμα του. Λοιπόν, μην μακρηγορώ, ούτε την συνταγή κρατάω, ούτε πόσα τατουάζ έχει. Χάνω το νόημα. Γαμώ τις εμμονές μου, γαμώ.

Και μιας που λέω για εμμονές… Το ίδιο πρόβλημα είχα και με την Νταϊάν Κοχύλα. Μπορεί να μην έμεινε πολύ στην συχνότητα του Alpha αλλά έμεινε αρκετά για να την πετύχω. Ούτε κι εδώ κατάφερα ποτέ να παρακολουθήσω συνταγή. Πού να πιάσεις συνταγή άμα ακούς αυτήν την μπάσα φωνή, βλέπεις γυναίκα κι ακολουθεί και η ξενική προφορά; Μην σας τα πολυλογώ, εκπομπή από τα lidl -ήταν και χορηγός, τρομάρα τους- κόπηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Καλύτερα, γιατί ποιος ξέρει τι μπορεί να έπαθε το συνεργείο του σταθμού τρώγοντας κεφτεδάκια με υλικά από κει…

Κι από την μια «νταρντάνα» να πάμε στην άλλη. Εκείνη που τελείωσε την.. σχολή «Μαμαλάκη» και όλα τα υλικά της έχουν υποκοριστικά και γλύκα! Η Μαρία Καταΐφογλου, Καζαντιπίογλου, Εκμετσίογλου που από την Πόλη έρχεται κι ας μοιάζει να φέρνει την Άρτα και τα Γιάννενα σε σκουλαρίκια, κολιέ και κάθε είδους κόσμημα, μας φτιάχνει νόστιμες πολίτικες συνταγές. Δεν ξέρω αν είναι νόστιμες γιατί δεν τις έχω φτιάξει να σας πω την αλήθεια. Πιστεύω πως με έχετε καταλάβει μέχρι τώρα και έχετε ήδη ψυλλιαστεί πως ούτε κι από αυτήν έχω κρατήσει συνταγή. Τι να σου κάνω, γλυκούλα μου; Να μην είχες τόσους αντιπερισπασμούς πάνω σου…

Άντε και μιας που πιάσαμε τις συνταγές θα σας δώσω και μια καταπληκτική συνταγή για αρακά! Σημειώνετε;