Περιήγηση στο Κυριακάτικο παζάρι του Πειραιά

συντάκτης Light Yagami

Μία από τις πιο γνωστές υπαίθριες αγορές στην Αττική είναι το παζάρι που λαμβάνει χώρα κάθε Κυριακή κάτω στον Περαία.

Δεν είναι δύσκολο να το εντοπίσεις. Ήδη απ’το τρένο φτάνοντας Πειραιά, βλέπεις κατά μήκος των γραμμών μία σειρά από τέντες ποικίλων χρωμάτων που κάνουν το παράθυρο της αμαξοστοιχίας να μοιάζει με καλειδοσκόπιο έτσι γρήγορα που περνά.

Θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να μιλάμε για χρώματα και ετερόκλητα πλήθη που δίνουν μία ευχάριστη νότα αλλά επειδή δεν θέλουμε να πάρουμε τη δουλειά των “Atenistas” θα είμαστε ειλικρινείς. Το παζάρι του Πειραιά δεν έχει και την καλύτερη φήμη. Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν training camp για κλεφτρόνια. Αν μάλιστα υπήρχαν σχολές για το ξάφρισμα, το Πειραιώτικο παζάρι σίγουρα θα ήταν το Πολυτεχνείο. Τι λέω; Το Χάρβαρντ! Πραγματικά μπορούν με αριστοτεχνικές κινήσεις να σου κλέψουν το ένα νεφρό και σε λίγη ώρα να έχουν βρει κιόλας άνθρωπο για να το πουλήσουν. Ήδη μπορώ να φανταστώ έναν μυστήριο τύπο με γυαλί να σε πιάνει στο δρόμο και να σε ρωτά συνωμοτικά “ε, ψιτ, φίλε, θες κάνα νεφράκι;”. Αλλά ακόμα κι αυτή η παρακμή έχει κάτι το συναρπαστικό μέσα στο γενικότερο ψηφιδωτό της κοινωνίας. Αρκεί βέβαια να μην είσαι το θύμα της υπόθεσης.

Βάζοντας λοιπόν πορτοφόλια και κινητά στις εσωτερικές τσέπες και τις ταυτότητες στα δόντια, βγήκαμε στο πλαϊνό του σταθμού. Εκείνη την ώρα περνούσε μια αυθεντική Πειραιώτικη φιγούρα γύρω στα εξήντα, με βλογιοκομμένο πρόσωπο και μία έκφραση εγκατάλειψης από τα εγκόσμια, που απομακρυνόταν και επαναλάμβανε κάθε τόσο “δεν θα με κοροϊδέψεις καριόλα, δεν θα με κοροϊδέψεις εσύ καριόλα”. Ο τύπος μόνο που δεν ήρθε μπροστά μας να πει “Welcome to Παζάρι Πειραιά. I will be your guide”. Ομολογουμένως ήταν ένα θερμό καλωσόρισμα, αντάξιο της λούμπεν ατμόσφαιρας που επικρατούσε.

Καθώς ακολουθούσαμε το ποτάμι των ανθρώπων, μας πλησιάζαν διάφοροι σεσημασμένοι τύποι που μας έλεγαν χαμηλόφωνα “τσιγάρα-καπνός” ξανά και ξανά και ξανά, ενώ άλλοι είχαν αραδιασμένη κάτω την πραμάτια τους σαν θεριακλίδικα τουβλάκια τζένγκα.

Τι τσιγάρα ήταν αυτά; Από φτηνές απομιμήσεις σε πανομοιότυπα πακέτα των αυθεντικών, μέχρι τσιγάρα που δεν είχαν καμία απολύτως διαφορά απ’ τα γνήσια σε σημείο να αναρωτιέσαι πόσα ψιλικατζίδικα και αποθήκες να κλάφτηκαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Απ’ ότι μάθαμε ύστερα, το παζάρι του Πειραιά χωρίζεται σε δύο κομμάτια: Το ένα, με την κόκκινη γραμμή παρακάτω, είναι το “παράνομο”. Εκεί οι πάγκοι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι, η πραμάτια των πωλητών είναι βαλμένη πρόχειρα σε ένα σεντόνι και γενικότερα υπάρχει ένα άρωμα παραβατικότητας και.. τσιγάρου!

Αντίθετα, στη συνέχεια της Αλιπέδου, στη μπλε γραμμή, τα πράγματα είναι λίγο πιο οργανωμένα. Όσο οργανωμένα μπορεί να’ναι τέλος πάντων.

Από προϊόντα άλλο τίποτα. Χαλιά, ριχτάρια, διάφορα μπιχλιμπίδια, σπασμένα κινητά, παχνίδια τα οποία αλιέυτηκαν από κάποιον κάδο σκουπιδιών μέχρι και.. ψάρια! Ψάρια κανονικά, ναι, από αυτά που σπαρταράνε.

Σίγουρα τα παντοφλόψαρα παρακάτω έχουν μεγαλύτερα ζωντάνια απ’τα προηγούμενα..

Οι παράνομες κάρτες SIM που αχνοφαίνονται κάτω απ’τις κουκουβάγιες είναι δείγμα του ότι είστε ακόμα στην σκοτεινή και παράνομη πλευρά του παζαριού..

Όπως είπαμε τα μπιχλιμπίδια είχαν την τιμητική τους. Αντικείμενα που μαζεύτηκαν από ρακοσυλλέκτες ως επί το πλείστον συνθέτουν ένα ψηφιδωτό όπου μπορεί να βρει κανείς ένα στηθοσκόπιο, ένα χαλασμένο disc-man, μια εικόνα του Αγ. Χριστόφορου κι ένα γάντι τερματοφύλακα το ένα δίπλα στο άλλο:

Θύμιζαν αυτά τα παιχνίδια όπου αποστολή σου είναι να βρεις έξι συγκεκριμένα αντικείμενα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα άσχετα.

Προχωρώντας παρακάτω γινόταν το αδιαχώρητο. Περπάταγες σαν να ακολουθείς τον επιτάφιο ενώ ταυτόχρονα μάθαινες εξ’ ακοής διάφορες γλώσσες του κόσμου.

Σε τέτοιες περιπτώσεις οι κανόνες του μάρκετινγκ επιβάλλουν να ανέβεις ένα σκαλί παραπάνω για να ακουστείς και να κάνεις σωστό product placement:

Βέβαια υπάρχει και η λιγότερη επιθετική τακτική του να αφήσεις τον πελάτη να έρθει αυτός σε σένα..

Στο παζάρι μπορούσε κανείς να αναβιώσει την εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο, καθώς στα πανέρια παρέλαυναν μεγάλοι οίκοι μόδας όπως ο Γκλούιν Κλόιν:

Και ο διάσημος μόδιστρος υψηλής ραπτικής Γκλάιν Κλάιν:

Αλλά φυσικά και το γυναικείο κοινό δεν έμεινε παραπονεμένο από την ποικιλία εσωρούχων. Ειδικά αυτό το άσπρο σουτιέν με τις χρυσές λεπτομέρειες είχε τεράστιο χιτ:

Οι βιντατζιές φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν.

Αλλά αδυναμία μας μεγάλη είναι τα παιχνίδια. Παλιές κονσόλες playstation και Atari σε άθλια κατάσταση να τις πουλάνε 3 και 5 ευρώ και να σε πιάνει η ψυχή σου. Αλλά υπήρχαν κι άλλα πολλά..

Οι τιμές.. εξευτελιστικές για όσους προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στην κρίση.

Βέβαια, αντί να σαν λαός να κάνεις αιματηρές οικονομίες και.. να σφίγγεις το ζωνάρι, μπορείς απλώς να κάτσεις να αναρωτηθείς πως γίνεται εν μέσω κρίσης οι δισεκατομμυριούχοι στην Ελλάδα να πλουτίζουν ακόμα περισσότερο ενώ εσύ ψωνίζεις από κάθε είδους παζάρια.

Αυτό όμως οφείλεται σε ένα άλλο είδος παζαριού. Δυστυχώς, αυτό το παζάρι έχει πιο ζοφερά αποτελέσματα.