Τα 15 πιο (Cyni)cult ελληνικά τραγούδια των 90’s

συντάκτης Suzie Q

Αγαπητέ αναγνώστη, -ναι, σε σένα μιλάω που διαβάζεις τώρα και μόνο από τον τίτλο σου έρχονται άπειρες αναμνήσεις από τα 90’s- μη φοβάσαι δεν θα προδώσουμε την ηλικία σου, θα είναι το μυστικό μας! Είμαστε εδώ για να θυμηθούμε παρέα κάθε ένα από τα cult τραγούδια που ακούσαμε και ξανακούσαμε ή υποκριθήκαμε πως δεν ακούγαμε κι ας είχαμε φάει σκάλωμα μαζί του ή λέγαμε πως εμείς είμαστε της ποιότητας κι αυτά τα ακούει «η παρέα» ή έτυχε να τα ακούσουμε κάπου που πίναμε το ποτό μας με κάτι ρεμάλια.

Έλα, μεταξύ μας, γατάκι, παραδέξου το έστω και τώρα πως πολλά από αυτά τα τραγούδια τα γουστάρεις ειδικά τώρα πια που σου προκαλεί και μια κάποια νοσταλγία.

Θα ξεκινήσουμε φυσικά με ένα τραγούδι που το λες και διαχρονικό δεδομένου ότι αν ξεμείνεις σε κανένα Μπουρναζομάγαζο μετά τις 3 θα το ακούσεις μέχρι και σήμερα. Εννοείται πως θα αρχίζαμε με Γιάννη Βασιλείου και ένα (ακόμα) αραβικό τραγούδι που το πήραμε και το… «ελληνοποιήσαμε» λες και θα κατέβαινε στους ολυμπιακούς αγώνες ή έπρεπε να ψηφίσει.

(Cyni) cult ελληνικά τραγούδια των 90’s : η λίστα

Το καμπριολέ

Ίσως ένα από τα πιο cult ελληνικά τραγούδια των 90’s. Εντάξει, σε ποιο στίχο να σταθείς για να αναδείξεις την καλτ υπόστασή του; Θα κρατήσω την που μου θυμίζει λίγο και το Greek καμάκι άλλων δεκαετιών:

«Σ’ είδα τώρα στην γωνιά / και μου πήρες τα μυαλά / μπες μες το καμπριολέ / πάμε για κάνα καφέ»

Στα peak της cultίλας το ίδιο το βιντεοκλίπ που παίζει να το γύρισαν με την τοστιέρα τους και με δυο-τρεις τουρίστριες απλά και μόνο για να δείξουν πόσο Greek lover είναι ο αοιδός.

Για την συνέχεια, θα πάμε στον αγαπημένο Μπίγαλη που μας χάρισε άπειρα cult τραγούδια, χαρακτηριστικά της εποχής. Ειλικρινά, το να διαλέξω μόνο ένα ήταν άθλος γιατί και μια αδυναμία του έχω και ήταν όλα τόσο ευχάριστα, έξυπνα, χαρούμενα και ναι, γιατί όχι; Ήταν γαμάτα!

Του Αιγαίου τα Μπλουζ

Ο θεός το ξεκινάει σαν να περιμένεις τον Γαϊτάνο να μπει να χώσει καμιά βυζαντινο-χριστιανική άρια αλλά τσααακ σου την κάνει, στο γυρνάει και «παίξε, παίξε του Αιγαίου τα μπλουζ». Από στίχους θα κρατήσουμε το ρεφρέν και:

«Έλα Απόλλωνα, έλα / Πάρε την λύρα μ’ ακούς / Και παίξε μόνο για μένα / Παίξε, παίξε του Αιγαίου τα μπλουζ»

Καλοκαιρινές αγάπες που τελειώνουν σε μια -πώς να το κάνουμε;- πιο ρομαντική εποχή- και ο τύπος αντί να τα βάψει μαύρα, λέει θα το γλεντήσουμε ρε, φωνάζει εκεί τον Απόλλωνα τον κάνει cool και γουστάρουμε όλοι. Μόνο αγάπη για τον Μπίγαλη, γατάκια!

Κι αφού μιλάμε για καλοκαιρινές αγάπες που τελειώνουν, ξέρετε τι έχει στην συνέχεια. Σοφία Αρβανίτη. Αυτό που ακούμε στην λούπα κάθε καλοκαίρι από το 1991 που βγήκε.

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια

FML, 26 χρόνια μετά κι ακόμα παίζει στα ραδιόφωνα. Δεν ξέρω αν είναι τόσο cult από μόνο του ή κατάντησε λόγω της επανάληψης, πάντως το βιντεοκλίπ -επίσης από τοστιέρα- με έκανε να αναρωτιέμαι αν στη σκηνή που κάθεται στον καναπέ φοράει πιτζάμες ή είναι η casual ενδυμασία για το σπίτι αυτή. Προς μεγάλη μου απογοήτευση γιατί θα το έβρισκα τρομερά αστείο να ήταν πιτζάμες, αλλά και μεγάλη μου χαρά για το «στιλιστικό θράσος» της εποχής, είναι και καλά το «χαλαρό» ντύσιμο που δεν ήταν για μέσα στο σπίτι μόνο. Ναι, ρε, έτσι κυκλοφορούσαν όντως! Από στίχους κρατάμε :
«Δε φταίω εγώ, δε φταις εσύ / μπορεί να φταίει το νησί / μας μάγεψε, μας πήρε τα μυαλά»

Γιατί, το τραγούδι, μπορεί να ψιλοκλαίγεται αλλά οι στίχοι είναι ένας κι ένας κι εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω σε ποιο νησί πήγαν τα δυο τους, όμως έχοντας μερικά στο νου μόνο δίκιο τους ρίχνω.

Προκαλείς

Ε, δεν γινόταν λίστα για τα πιο cult ελληνικά τραγούδια χωρίς Ρακιντζή. Το τραγούδι είναι μια πολύ ευγενική μεταφορά του «στα φιλικά μπαίνουν τα καλύτερα γκολ». Και τότε τα ίδια γίνονταν απλά με τακτ. Στα καλύτερα του βιντεοκλίπ μια από τις πρώτες εμφανίσεις της Μενεγάκη στο ρόλο της «φίλης». Από στίχους φυσικά και θα κρατούσαμε το :
«Προκαλείς, σου το λέω, προκαλείς / Κι από φίλο αν στριμωχτείς σε καμιά γωνιά, μην εκπλαγείς / Γιατί ανοιχτά με προκαλείς; πώς να μείνω απαθής; / Από κάτω θα βρεθείς.»

Κι από την φίλη που προκαλεί πάμε στα «Κακά Κορίτσια»

Ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο

Τρεις Πατρινές, η μια εκ των οποίων έγραφε μουσική και στίχους με τα γνωστά μίνι, μαλλί ελαφρώς ξασμένο και βαμμένες φουλ όπως όριζε η εποχή.

Από στίχους κρατάμε:
«Δε με πειράζει να περιμένω / και να ελπίζω σε υπερβολές / Μα δεν αλλάζει το πεπρωμένο / κι ας κάναμε προσπάθειες πολλές.»
Δεν ξέρω αν είναι που διαβάζοντας τους στίχους σκέφτεσαι κανένα σκυλοτράγουδο στα Αγρίμια, με καμιά τύπισσα λαϊκό-ξεπεσμένη να το λαλάει και εν τέλει όταν το ακούς σου σκάει κι ως ποπ, πάντως το 1996 έγινε σουξέ και σήμερα κέρδισε επάξια μια θέση στην λίστα.

Αν πας με άλλη

Εδώ το επίπεδο μας θα πέσει αρκετά και σας ζητώ συγγνώμη, αλλά πιο αστείο τραγούδι από αυτό στα 90’s δεν νομίζω να βγήκε. Μια αγνώριστη Πέγκυ Ζήνα, που παίζει να είναι πιο μεγάλη ηλικιακά τότε παρά σήμερα. Από στίχους θα κρατήσουμε:

«Πρόσεξε καλά, θα γίνει σαματάς, / γιατί είσαι πονηρούλης / και άλλες μην κρυφοκοιτάς.»

Δεν νομίζω να θέλετε κι εξήγηση, δηλαδή τι; Παίζει πιο σαχλός κι αστείος στίχος από αυτόν; Α, ναι, παίζει.

Έλα μου

Σάκης Ρουβάς λανσάρει κομμένο μαλλί, γυαλί ray-ban, μηχανή και ανοιχτό πουκάμισο και τα κοριτσάκια λιώνουν μπροστά του κι ονειρεύονται να τους τραγουδάει το τραγούδι πρόσκληση. Εννοείται πως από στίχους θα κρατήσουμε:

«Θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας / θα σου κάνω και μασάζ στα πόδια σου αν πονάς / Θα `μαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος επί γης / φτάνει μονάχα μια μέρα σπίτι μου να `ρθείς»

Γιατί ναι, ήταν σαχλό αλλά πιασάρικο. Μεταξύ μας βέβαια, ό,τι κι αν έλεγε ο Ρουβάς ντυμένος έτσι θα γινόταν πιασάρικο.

Δακτυλικά Αποτυπώματα

Δάντης, 1990 και η ζήλεια εξωραΐζεται σ’ αυτό το τραγούδι. Είναι καλτ γιατί ο Δάντης σαν άλλος αστυνόμος Μπέκας, γυρεύει να δει αν έφαγε το κέρατο ή όχι. Βίντεο πιο τραγικό κι από το να γυρίστηκε με τοστιέρα -μάλλον την φραπεδιέρα τους θα πήραν εδώ- σκουλαρίκι στο αυτί, το μαλλί και μπούκλα και λασπωτήρας κι όμως δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα αυτό το τραγούδι μου βγάζει νοσταλγία. Από στίχους κρατάμε φυσικά το ρεφρέν:
«Απόψε θέλω αποδείξεις και ονόματα / και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο-πόντο / κι άμα θα βρω δακτυλικά αποτυπώματα / θα πει πως πήγε η αγάπη μας στον βρόντο»

Στοιχηματίζω

Μαντώ, μαλλί αφάνα, βάτες, μπαλέτο να χορεύει μπροστά από κάτι αεροπλάνα, δερμάτινα τζάκετ και στοιχηματίζω. Τι να πρωτοπείς; Κερδίζει επάξια τη θέση του στη λίστα με τα cult ελληνικά τραγούδια. Κρατάμε μόνο τους στίχους του Χαριτοδιπλωμένου που αναφέρει και το πρώτο ghosting στην ελληνική μουσική βιομηχανία -πόσο προχώ ο τύπος πχια; –

« Αποφάσισες να φύγεις / ένα βράδυ ξαφνικά / σαν τον κλέφτη να ξεφύγεις / και δεν είπες ούτε γεια»

Σημάδι στο λαιμό

Ευρυδίκη, αφήνει (επιτέλους) τις αφέλειες, αποκτά ένα look πιο κοντά της αλλά στην μουσική έχει ακόμα τον Θεοφάνους οπότε δεν είναι όσο ροκ νιώθει, μάλλον κάτι σαν ποπ με ελαφρολαϊκές επιρροές το οποίο, κακά τα ψέματα αποτυπώνει άψογα και την τότε νόρμα! Πραγματικά cult γιατί είναι αυτό το «ναι μεν ποπ αλλά να ρίξουμε και μια προσομοίωση τσιφτετελιού μη πάμε κι άπατοι».

Από στίχους κρατάμε την γέφυρα: «Πες ότι πέθανα / Πες ότι χάθηκα / Πες την αγάπη ότι σιχάθηκα»

Μη με τρυπάς σαν το τριαντάφυλλο

Να σε λένε Τριαντάφυλλο και να βγάζεις αυτό το τραγούδι. Το λιγότερο αστείο! Τριαντάφυλλος λοιπόν, με μαλλί κάτι ανάμεσα σε wet look και τα χάλια του τα μαύρα και , εν πλήρη τιμή, δεν μπορώ να αποφασίσω αν το παίζει ωραίος γκόμενος ή νιώθει κι ο ίδιος awkward που είναι εκεί και λέει όσα λέει. Έγινε μέρος της λίστας με τα πιο cult ελληνικά τραγούδια γιατί, ε, ακούστε το. Από στίχους φυσικά και θα κρατούσαμε το ρεφρέν:

« Μην με τρυπάς σαν το τριαντάφυλλο / δεν σε αφήνω διψασμένο κι άφυλλο»

Μπαμ και κάτω

Δεν γινόταν να μην αναφερθεί ο Λάμπης σε αυτή την λίστα. Μαλλί τεντιμπόη, σοβαρός και με την Ντορέτα Παπαδημητρίου στο back ground να κάνει την γκόμενα που τον κερδίζει «Μπαμ και κάτω». Και μόνο ο τίτλος του δίνει μια θέση στη λίστα με τα cult ελληνικά τραγούδια. Ωστόσο, σε συνάρτηση με το σκηνικό του βιντεοκλίπ στα τέλη των 90’s το κάνει ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα.

Από στίχους κρατάμε το ρεφρέν και πάλι όχι για το Μπαμ και κάτω, αλλά για το «μωράκι το φευγάτο»:

« Μπαμ και κάτω! / Έτσι απλά, μωράκι μου φευγάτο, / ήρθες και έφερες τα πάνω κάτω.»

Τι, τι;

Γιώργος Αλκαίος, στα βήματα του μπαμπά Γιάννη Βασιλείου, τραγουδάει αυτό το τσιφτετέλι που το ακούμε ακόμα στα ίδια Μπουρναζομάγαζα μετά τις 3 σε ένα κάρο παραλλαγές. Στο βιντεοκλίπ βλέπουμε τον Αλκαίο σαν κολεγιόπαιδο να προσπαθεί να ξεσηκώσει τις γκόμενες της παρέας. Μεταξύ μας, άλλο που δεν ήθελαν.

Από στίχους κρατάμε:

«Σταμάτησε η καρδιά μου τώρα στο μηδέν / Παγώνω, τελειώνω αν εσύ «δεν δεν» / Πες μου τι θα γίνει, έλα πες / Τι, τι, τι, τι, τι, τι, ε, τι, τι;»

Στο ασανσέρ

Βαλάντης κουρεμένος. Δαχτυλίδια πούρα και λοιπές ιστορίες της άφησε ευτυχώς στο άλλο βιντεοκλίπ και για αυτό ντύθηκε σαν άνθρωπος -όσο άνθρωπος είναι δηλαδή τύπος με αυτό το ας το πούμε μούσι- και πάει στην δουλειά. Εκεί βλέπουμε το παρτσακλό, σέξι γκομενάκι ντυμένο σαν αρκούδα και βαμμένο σαν να πηγαίνει στην ντίσκο. Πόσο cult!

Κρατάμε ασυζητητί την γέφυρα:

«Γρήγορα, μια ασπιρίνη, το κορμί της είναι δίνη. / κι έχει απόψε και σελήνη, δε θα φταίω ό,τι γίνει.»

Εξάρτηση

Το τραγούδι που έγινε σουξέ αλλά περισσότερο απ’ όλα το θυμόμαστε από την σειρά «Δύο Ξένοι» και την Μαρίνα Κουντουράτου με το μήνυμα: «Γήρνα πίσο ή έστο τειλεφόνα». Όπως και να έχει, το βιντεοκλίπ του ήταν το κλασσικό focus στον αοιδό γιατί είναι και ωραίο παιδί, αλλιώς δεν θα φορούσε τα πέτσινα. Προφανώς και γι’ αυτό ανήκει στα cult ελληνικά τραγούδια, hello!

Από στίχους δεν θέλει κι ερώτημα τι κρατάμε:

«Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα / Πες μου πως υπάρχει ελπίδα ακόμα / Είναι η μοναξιά βαρύ φορτίο / Μόνος τη σηκώνω εγώ για δύο»