Οι 10 πιο αρρωστημένες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου (Μέρος 2ο)
Θες να πεις ότι είδες το 1ο μέρος του αφιερώματος και επιβίωσες;
Εσύ πρέπει να είσαι ο σκληρός της παρέας ή κάποιος μακρινός απόγονος του Τσακ Νόρρις – δεν εξηγείται διαφορετικά.
Έχεις όμως αρκετά γερό στομάχι για την συνέχεια; Ξέρω, ξερω.. τα ματάκια σου διάβασαν για αιδοία με δόντια και ανθρώπινες σαρανταποδαρούσες. Μπορεί να υπάρχει κάτι χειρότερο;
Ίσως ναι, ίσως και όχι.
Και τώρα που χτίσαμε λίγο σασπένς, αφήνουμε κατά μέρος του χρησμούς της Πυθίας και πάμε για τις υπόλοιπες 5 ταινίες τις οποίες αν τις νοίκιαζε κάποιο βίντεο-κλαμπ, τότε σίγουρα θα τις φυλούσαν εφτά επίπεδα κάτω από τη γη και θα σου ζητούσαν να υπογράψεις υπεύθυνη δήλωση για να τις πάρεις:
6. Begotten
Μυστήρια ταινία καθώς, αν και γυρίστηκε το 1990, η αισθητική του φέρνει σε βωβό κινηματογράφο (ασπρόμαυρη χωρίς καθόλου διαλόγους). Αρκετά μυστήριο όμως είναι και το σενάριο αφού, σύμφωνα με την περιγραφή της (είπαμε δεν έχει διαλόγους), γίνεται λόγος για θάνατο ενός θεού και γέννηση της μάνας-γης η οποία κυοφορεί τον υιό τους και άλλα τέτοια. Το θέμα είναι ότι όλα αυτά τα θεϊκά γίνονται με αρκετές δόσεις ασπρόμαυρου gore.
Χειρότερη σκηνή:
Ο θάνατος του “Θεού” όπου στην ουσία μιλάμε για έναν τύπο με μάσκα που ξεκοιλιάζεται και βλέπουμε τα έντερά του να γίνονται κοκορέτσι πριν γεννηθεί η “μάνα-γη”.
7. Martyrs
Η Λούσι, κακοποιημένη και βασανισμένη στα παιδικά της χρόνια, αποφασίζει παρέα με την Άννα – την παιδική της φίλη, να πάρει εκδίκηση από τους βασανιστές της. Μετά από πολύ αίμα και ορισμένες ψευδαισθήσεις της Λούσι (οι οποίες περιλαμβάνουν κάτι σαν το κοριτσάκι του εξορκιστή να την κυνηγά), αποκαλύπτεται ότι πίσω από τους βασανισμούς κρύβεται μια παραθρησκευτική ομάδα. Η ομάδα αυτή θέλει να ανακαλύψει τι υπάρχει μετά το θάνατο, εμπειρία που θεωρούν ότι επιτυγχάνεται στο τελευταίο στάδιο ενός μαρτυρίου. Εν τέλει, η Λούσι θα πεθάνει (spoiler αλλά δεν νομίζω ότι θα τη βλέπατε ούτως ή άλλως) και η Άννα, αφού θα υποβληθεί σε ένα σκληρό βασανιστήριο, θα αποκαλύψει τελικά το μυστικό.
Χειρότερη σκηνή:
Η τελική φάση του Μαρτυρίου της Άννας όπου της έχουν αφαιρέσει όλο το δέρμα και έχει απομείνει ένα πράγμα με πρόσωπο, μύες και φλέβες.
8. Ichi The Killer
Ιαπωνική απαγορευμένη ταινία η οποία ακροβατεί μεταξύ gore και κωμωδίας καθώς ορισμένες σκηνές είναι τόσο υπερβολικές που καταντούν αστείες. Συντριβάνια αίματος και σφαγιασμένα πρόσωπα να γλιστράνε σε τοίχους. Χαρακίρι με κομμένες γλώσσες, και κομμένα πόδια με το θύμα να προσπαθεί να γλιτώσει με κουτσό. Και όλα αυτά με γελοίο editing και αστεία πρωτόγονα εφέ. Η ιστορία δεν βγάζει και πολύ νόημα. Εν συντομία, μιλά για τον Ichi, έναν φαινομενικά συνηθισμένο τύπο που όμως την βρίσκει να βλέπει βιασμούς. Ο Ichi σκοτώνει κόσμο και κοσμάκη, μεταξύ άλλων και ένα εξέχων μέλος της Γιακούζα. Ο Κακιχάρα (ο τύπου τζόκερ που φαίνεται στο εξώφυλλο) μαφιόζος στο επάγγελμα, τον αναζητά. Όλο το ζουμί είναι στις ενδιάμεσες σκηνές βασανισμών και δολοφονιών.
Χειρότερη σκηνή:
Ίσως αυτή όπου αντίπαλος του Ichi, νικημένος πια, περπατά προς τον γιο του με το αίμα να τρέχει από τον κομμένο του λαιμό σαν την φοντάνα ντι τρέβι. Ωστόσο, όπως είπαμε, υπάρχουν τόσες πολλές hardcore σκηνές με λίγη κωμωδία πάντα μέσα, που είναι δύσκολο να αποφασίσουμε.
9. Audition
Συνεχίζουμε με ιαπωνικό κινηματογράφο και το Audition – του ίδιου σκηνοθέτη με το “Ichi” (Mike Takashi). Εδώ βλέπουμε έναν χήρο, του οποίου ο φίλος προσπαθεί να τον αποκαταστήσει. Για να βρουν την κατάλληλη, οργανώνουν ένα ψεύτικο casting δήθεν για μία ταινία. Έλα όμως που η χαμογελαστή και αθώα γιαπωνεζούλα που θα επιλέξει είναι τελικά μια psycho γκόμενα του τύπου “δεν θα φύγεις ποτέ από κοντά μου” και γι’ αυτό σου κόβω τα πόδια. Το ενδιαφέρον μονοπωλούν σκηνές βασανιστηρίων που μπερδεύονται μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου.
Χειρότερη σκηνή:
Αυτή που τον βασανίζει με βελονισμό χώνοντάς του κάτι τεράστιες βελόνες στα μάτια.
10. Nekromantic
Ο Ρομπ, εργαζόμενος σε κάποια υπηρεσία περισυλλογής πτωμάτων και η γυναίκα του Μπέτυ, έχουν ένα βίτσιο. Τους αρέσει να κάνουν τρίο. Το θέμα είναι όμως ότι τον τρίτο της παρέας δεν θα τον αναζητούσαν στο Tinder, αλλά μάλλον στις εφημερίδες, στην στήλη με τις κηδείες συγκεκριμένα καθώς πρόκειται για ζευγάρι νεκρόφιλων. Εδώ το “μια καρδιά τα χέρια μου σου φέρανε” παίρνει κυριολεκτικό νόημα αφού ο Ρομπ, εκμεταλλευόμενος την θέση του, εμπλουτίζει συνεχώς την συλλογή του ζευγαριού με ανθρώπινα όργανα (το βραδάκι πριν τον ύπνο τρώνε γιαούρτι με “μέλη” και άλλα τέτοια). Όλα αυτά μέχρι που ο Ρομπ χάνει την δουλειά του και μαζί την δυνατότητα πρόσβασης στα μακάβρια εκθέματα. Η Μπέτυ τότε τον χωρίζει και φεύγει παίρνοντας μαζί τον τρίτο που λέγαμε, ενώ στη συνέχεια η ταινία δείχνει κυρίως τον Ρομπ να τρώει φρίκες με απόπειρες αυτοκτονίας κλπ.
Χειρότερη σκηνή:
*φέρνει κουβά*
Το ερωτικό (ο θεός να το κάνει) τρίγωνο με το πτώμα, όπου η Μπέτυ αφού παίρνει το μάτι του μακαρίτη στο στόμα, το πιπιλάει και το ξαναβάζει πίσω στο κρανίο. Φακ!
*αδειάζει κουβά*
Εδώ φτάνουμε στο τέλος του αφιερώματος. Έπειτα από την θέαση των σκληρών αυτών ταινιών, αισθανόμαστε την ανάγκη να κάνουμε μια ανασκόπηση, αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε στο πάτωμα καθισμένοι σε εμβρυακή στάση και κλαίμε με λυγμούς.
Ξεχάσαμε μήπως κάποια ταινία; Έχετε δει μήπως κάτι πιο άρρωστο ή είστε από αυτούς που βλέπουν Τελετάμπις και Τόμας το τρενάκι; Σκεφτείτε το και γράψτε το στα σχόλια!
Έως τότε όμως, μπορείτε να δείτε και γιατί βλέπουμε θρίλερ αφού μας τρομάζουν τόσο.
